Гөльнара бәете.
Бисмилләһир-Рахманир-Рахим,
Бәет язу ниятем.
Мин язасы фаҗигалар,
Бәндәләргә килмәсен.
Күптән түгел булып үтте,
Изге Корбан гаете.
Мин язармын, сез укырсыз,
Гөльнараның бәетен.
Березникидә туып үстем,
Әниемә кыз бала.
Яшь чагымнан гүргә керем.
Сабыем ялгыз кала.
Бик тырышып мин эшләдем,
Тормыш авыр булсада.
Әнекәем бик елама,
Күңелләрең тулсада.
Иртүк торып ирем белән,
Пермьгә барган идек.
Тиз генә әйләнеп өйгә.
Кайтырбыз дигән идек.
Зур тизлектә, куып җиттек.
Узып китте җаныем.
Аннан артта калышмыйм дип,
Мин тизлекне арттырдым.
Машинада мин йөрдем
Җилләрне җилфердәтеп,
Тайгак юлда, тиз барганда,
Фаҗигага эләктем.
Салкын көндә, тайгак юлда,
Читкә борыла алмадым.
Егерме тугыз яшемдә,
Гүрләргә керә башым.
Якшәмбе көн, бик ашыгып,
Кайттык Пермь юлыннан.
Бер машина каршы чыгып
Туктатты бит юлымнан
Икебез дә, зур тизлектә,
Бәрелдек каршы килеп.
Әнекәем үләм диеп,
Уема килде минем.
Юк, үлмәдем, исән калдым,
Каты имгәндем генә.
Табиблар да булыша алмый,
Җаным тәнемнән китә.
И, әнием, И, сабыем,
Ниләр итәрсез инде.
Әбием янында кабер казып,
Итеп җирләрсез инде.
Сишәмбе көн, салкын кышта,
Кабергә иңдерделәр.
Бу дөньяда юклыгымны,
Бәетемнән белерләр.
Соңгы юлга озатырга,
Бик күп бәндәләр килгән.
Фаҗигалы үлгән бәндә,
Шәһиттән китә диләр.
Бу фаҗига тетрәндерде
Березники каласын.
Төрле бәла – казалардан
Аллаһ Үзе сакласын.
20.01.2006 ел Җомга көн
